H Ομιλία του κυρίου Κρίς Σπύρου, πρώην Βουλευτή των Ηνωμένων Πολιτειών και πρώην Προέδρου του Δημοκρατικού Κόμματος της Πολιτείας του Νιού Χαμσάιρ, Η.Π.Α, με θέμα, Η Ονομασία των Σκοπίων.

 Σε αυτήν φωτογραφίζεται άμεσα και καταγγέλλεται ο ρόλος και η μυστική πολιτική του τέως Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και του τέως Υπουργού Εξωτερικών Μιχαήλ Παπακωνσταντίνου, για την συνειδητή υπονόμευση της υπόθεσης της ονομασίας.

              Παρά το γεγονός της δημόσιας καταγγελίας του ελληνικής καταγωγής  τέως Αμερικανού Βουλευτή, δεν υπάρχει καμία αντίδραση από την πλευρά των καταγγελλομένων προσώπων, και παρά το γεγονός των αρνητικών επί του θέματος επιπτώσεων !!!

              Συνιστά ένα συγκλονιστικό κεφάλαιο της νεότερης πολιτικής ιστορίας της Ελλάδος, το οποίο χρήζει περαιτέρω ανάλυσης και έρευνας, γιατί οι αποκαλυπτόμενες ενέργειες διενεργήθηκαν κατά παράβαση του ισχύοντος Συντάγματος, εφέλκονται συγκεκριμένων διατάξεων του ισχύοντος Ποινικού Κώδικα, θέτουν υπό αμφισβήτηση την άσκηση λαικής και εθνικής κυριαρχίας, αντιστρατεύονται την βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και αφοπλίζουν την δυναμική του Ελληνικού ΄Εθνους, στο πλαίσιο των διεθνών σχέσεων. Τα συγκλονιστικά στοιχεία που παραθέτει ο κ. Κρίς Σπύρου, έχουν επιμελώς λογοκριθεί από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, με αποτέλεσμα ο μέσος ΄Ελληνας πολίτης να μην γνωρίζει τα πραγματικά δρώμενα και την επιχείρηση εξαπάτησης που διενεργείται σε βάρος του και πίσω από την πλάτη του.

               Εναπόκειται στους ΄Ελληνες αναγνώστες και ψηφοφόρους, να εξαγάγουν με νηφαλιότητα τα συμπεράσματά τους και να προσαρμόσουν αντίστοιχα την εκλογική τους συμπεριφορά, απέναντι στα κόμματα και τους αιρετούς εκπροσώπους του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

               Είναι πλέον καιρός στην πατρίδα μας, να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε, ότι στην ρευστή και σύνθετη διαδικασία προσδιορισμού των ατομικών και συλλογικών μας επιλογών, ιδιαίτερα στα κρίσιμα εθνικά θέματα, η επιλογή είναι συνάρτηση αυτού που πιστεύουμε και επιζητούμε, γεγονός που προσδιορίζει και το τι μας αξίζει.

               Η ομιλία έλαβε χώρα στις 25 Φεβρουαρίου 2008 στην Ελληνοαμερικανική ΄Ενωση Αθηνών, κατόπιν προσκλήσεως της ΄Ενωσης Αποφοίτων Αμερικανικών Πανεπιστημίων, με συντονιστή τον δημοσιογράφο Αντώνιο Καρκαγιάννη και εισηγητές τους δημοσιογράφους Αλέξη Παπαχελά, Σταύρο Λυγερό και τον καθηγητή Θεόδωρο Κουλουμπή.

             ΄Αλλη παρουσίαση της ομιλίας έλαβε χώρα στις 5 Δεκεμβρίου 2007, σε εκδήλωση των Συλλόγων Θεσσαλών Παπάγου, Πανελλήνιας Οργάνωσης Οικογένειας και Νεότητας, Πανελλήνιας Οργάνωσης Ελληνική Εστία και της Λέσχης Γυναικών, στην αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων Γυμνασίων Λυκείων, Παπάγου.

              Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Hellenic Nexus, στο τεύχος Δεκέμβριος 2007 – Ιανουάριος 2008. Υπάρχει δημοσιευμένο στον ιστοχώρο της ελληνοαμερικανικής εφημερίδας Greek News, www.Greeknews.com. Copyright: http: // www.greeknewsonline.com/modules.php; name=News& file=article & sid =2829 (part one) and 2870 (part two) και στην ιστοσελίδα του RIEAS (Research Institute for European and American Studies) http://rieas.gr/index.php;option=com.

               Ακολουθεί ως έχει το κείμενο της ομιλίας του κυρίου Κρίς Σπύρου, στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων Γυμνασίων Λυκείων Παπάγου, όμοια ακριβώς με την αντίστοιχη ομιλία που εκφωνήθηκε στην ΄Ενωση Αποφοίτων Αμερικανικών Πανεπιστημίων.

                                        

                                   ********************************

Αγαπητοί Συμπατριώτες μου Θεσσαλοί, Κυρίες και Κύριοι.

                Ευχαριστώ τον φίλο μου Στρατηγό Κώστα Πολυχρόνη Τίγκα, που πήρε την πρωτοβουλία για την σημερινή συνάντηση και ευχαριστώ και όλους εσάς, που ήρθατε να με ακούσετε.

                Με σεβασμό, ειλικρίνεια και αίσθημα ευθύνης θα σας ενημερώσω για το ποιοί, πότε και πως απέτρεψαν τον Αμερικανό Πρόεδρο Τζόρτζ Μπούς τον πρεσβύτερο να ονομάσει και να αναγνωρίσει το νοτιότερο άκρο της πρώην Γιουγκοσλαβίας ως Δημοκρατία της Δημοκρατίας και ποιοί, πότε και πως συνέβαλαν ή συνωμότησαν στο να γεννηθεί για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας κράτος – μέλος των Ηνωμένων Εθνών με το όνομα Μακεδονία και να μην είναι Ελληνικό.

               Θα ακούσετε μια προσωπική διήγηση απόψε για το Μακεδονικό και σας παρακαλώ να δώσετε την δέουσα προσοχή στις λεπτομέρειες και τις ημερομηνίες που θα αναφέρω. Αν θέλετε, κρατήστε μερικές σημειώσεις και στο τέλος της ομιλίας μου, θα χαρώ πολύ να απαντήσω στις ερωτήσεις σας.

               Κάνω αυτές τις επισημάνσεις γιατί το Μακεδονικό είναι ένα θέμα πολύ λεπτό, μεγάλης εθνικής σημασίας και ευαισθησίας. Όπως θα διαπιστώσετε, συνέταξα την ομιλία μου με ιδιαίτερη προσοχή και με βάση ιστορικά ντοκουμέντα και προσωπικές εμπειρίες.

                Κυρίες και Κύριοι, γνώρισα την Μακεδονία από τα λίγα χρόνια που πήγα σχολείο στην Ελλάδα. ΄Εφυγα για την Αμερική 14 ετών, πριν από 51 χρόνια.

              ΄Εμαθα για την Μακεδονία από τον παππού μου τον Θανάση Σπύρου, ο οποίος το 1910 άφησε την γυναίκα του έγκυο, με τον πατέρα μου στην κοιλιά της και έφυγε για την Αμερική. Πήρε τρία παιδιά μαζί του και άφησε πίσω στο χωριό την γιαγιά μου Ελένη με άλλα 4 παιδιά και έγκυο όπως σας είπα.

              ΄Εμαθα για την Μακεδονία από αυτόν τον παππού Θανάση Σπύρου, που λίγα χρόνια μετά την άφιξή του στην Αμερική ξαναγύρισε στην Ελλάδα να πολεμήσει για την απελευθέρωση της Μακεδονίας και των άλλων κατεχομένων ελληνικών εδαφών από τους Τούρκους.

               ΄Εξι (6) ολόκληρα χρόνια πολέμησε στην Μακεδονία και στην Μικρά Ασία και δεν ξαναείδε ποτέ τα τρία παιδιά του, πού άφησε στην Αμερική.

                Ξέρω τους Μακεδόνες από τον πατέρα μου τον Κώστα Σπύρου που πολέμησε στην Μακεδονία, στο ιταλικό μέτωπο και τραυματίας μας διηγιόταν χρόνια μετά, για τα μεγάλα νταούλια που παίζανε οι Μακεδόνες, όταν αυτός έπαιζε το μαντολίνο του στο μέτωπο. Με καμάρι μας έδειχνε φωτογραφίες και μας έλεγε για την φιλοξενία, που πρόσφεραν στους στρατιώτες μας οι Μακεδόνες.

                Ξέρω τους Μακεδόνες καλά, γιατί μεγάλωσα στην Αμερική μέσα στα σπίτια απόδημων Ελλήνων Μακεδόνων, εργάστηκα μαζί τους στα εστιατόρια και στα εργοστάσια της Αμερικής, τους αντιπροσώπευσα στην Βουλή των Αντιπροσώπων στην νέα χώρα που μας υιοθέτησε, την Αμερική.

                Ο πρώτος και καλύτερός μου φίλος στην Αμερική, είναι απόδημος Μακεδόνας, από τον Πεντάλοφο Κοζάνης. Από την μικρή μου κόρη Σταυρούλα, έχω γαμπρό ΄Ελληνα Μακεδόνα από το χωριό Αυγερινό της Κοζάνης.

                Το Μακεδονικό το έμαθα από πρώτο χέρι από τον πρώην Υπουργό και Μακεδονομάχο Νίκο Μάρτη και κατά την διάρκεια των αγώνων μας στο πολιτικό πεδίο της Αμερικής για να μην αναγνωριστεί το Νότιο μέρος της Γιουγκοσλαβίας, τα Σκόπια, με ονομασία που να περιλαμβάνει την λέξη Μακεδονία.

                Από το 1993 είναι λίγες οι φορές που έχω μιλήσει δημόσια για το Μακεδονικό. Αποφάσισα να τα πω χύμα, γιατί βαρέθηκα να ακούω να με ρωτούν οι συμπατριώτες μου ΄Ελληνες στην γενέτειρα, με αφέλεια και ανενημέρωτοι, γιατί εσείς οι Ελληνοαμερικανικοί αφήσατε τον Τζόρτζ Μπούς τον πρεσβύτερο να ονομάσει τα Σκόπια ως Μακεδονία ;

                Και να σας πω την αλήθεια νοιώθω ντροπή και απογοήτευση, όταν βλέπω πολιτικούς ηγέτες, έμπειρους δημοσιογράφους και πολίτες να συζητούν στα τηλεοπτικά κανάλια, απόλυτα ανενημέρωτοι για το Μακεδονικό.

                Σας πληροφορώ, ότι οι Ελληνοαμερικανοί δεν αφήσαμε ούτε τον πρώτο, ούτε τον δεύτερο Τζόρτζ Μπούς να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία. Θα δείτε στην συνέχεια όμως ποιοί, πως και πότε, επέτρεψαν στα Σκόπια να αναγνωριστούν ως κράτος με τον όρο Μακεδονία στην ονομασία τους.

                Προσωπικά το βάπτισμα του πυρός για το Μακεδονικό, το πήρα πριν διαλυθεί η Γιουγκοσλαβία, όταν το 1986 έμαθα από τον Νίκο Μάρτη, ότι το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ είχε εκδώσει εγκυκλοπαίδεια με τίτλο, Εγκυκλοπαίδεια του Χάρβαρντ για τις Αμερικανικές Εθνότητες.

                Στην εγκυκλοπαίδεια αυτή ο καθηγητής και συγγραφέας Στέφαν Θέρνστρομ υποστηρίζει, ότι υπάρχει Μακεδονική μειονότητα στις ΗΠΑ πέραν των Ελλήνων μεταναστών από την Μακεδονία. Γράφει συγκεκριμένα η εγκυκλοπαίδεια του Χάρβαρντ : Ενώ στο παρελθόν μερικοί Μακεδόνες μετανάστες έλεγαν, ότι έχουν Ελληνική καταγωγή, σήμερα οι περισσότεροι νιώθουν ελεύθεροι να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες, χωρίς τον φόβο ύπαρξης αντιποίνων από την Ελληνική Κυβέρνηση.

              Το 1992 – 1993 προέκυψε πιά το Μακεδονικό, όπως το ξέρουμε σήμερα. Μετά το δημοψήφισμα των Σκοπίων, στις 7 Σεπτεμβρίου 1991, για κήρυξη ανεξάρτητου κράτους στο νοτιότερο άκρο της Γιουγκοσλαβίας, με την ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας, συνέβησαν τα ακόλουθα σημαντικά γεγονότα.

               Στις 16 Δεκεμβρίου 1991, το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Ευρώπης ψήφισε ομόφωνα, ότι δεν θα αναγνωρίσουν όνομα για το νοτιότερο άκρο της Γιουγκοσλαβίας, που μπορεί να εμπεριέχει εδαφικές διεκδικήσεις στο μέλλον.

               Στις 2 Φεβρουαρίου 1992, οι Υπουργοί εξωτερικών της τότε ΕΟΚ, σημερινής Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, ανέθεσαν στον τότε υπουργό Εξωτερικών της Πορτογαλίας Joao de Deus Pinheiro, να προτείνει λύση για το αίτημα αναγνώρισης των Σκοπίων.

               Μετά από μερικούς μήνες διαπραγματεύσεων, ο κύριος Πινέιρο πρότεινε το όνομα Nova Macedonia. Η πρόταση Πινέιρο απορρίφθηκε από το Συμβούλιο Αρχηγών της Ευρώπης (ΕΟΚ) ακριβώς γιατί περιείχε τον όρο Μακεδονία.

Στις 13 Απριλίου 1992, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, κάλεσε σε σύσκεψη το Συμβούλιο των Ελλήνων Πολιτικών Αρχηγών, να πάρει θέση για την ονομασία και την αναγνώριση των Σκοπίων, ως νέου κράτους.

               Mετά την συνάντηση των Ελλήνων Πολιτικών Αρχηγών, ο Πρέσβης παρά τω Προέδρω Πέτρος Μολυβιάτης, ο μέχρι πρότινος Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, διάβασε για τις τηλεοράσεις και τα άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης το ακόλουθο επίσημο ανακοινωθέν των Αρχηγών:

                Η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων, μόνον εάν τηρηθούν και οι τρείς όροι που έθεσε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμβρίου 1991, με την αυτονόητη διευκρίνιση, ότι στο όνομα του κράτους αυτού, δεν θα υπάρχει η λέξη Μακεδονία.

Στις 27 Ιουνίου 1992 οι ηγέτες της Ενωμένης Ευρώπης, ψήφισαν ομόφωνα και συμφώνησαν με την Ελληνική θέση, ότι θα αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως ανεξάρτητο κράτος, μόνον εάν η ονομασία δεν περιέχει την λέξη Μακεδονία.

                Στις 3 Οκτωβρίου 1992, ο τότε υποψήφιος για την Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, τότε Κυβερνήτης της Πολιτείας Αrkansas, Μπιλ Κλίντον (Bill Clinton), μετά από πρόταση Ελληνοαμερικανών υποστηρικτών του, έκανε την εξής επίσημη γραπτή δήλωση :

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΚΛΙΝΤΟΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ  ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ.

                 Είπε ο κ. Κλίντον : [  Στηρίζω την πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, σύμφωνα με την οποία, η νοτιότερη πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος, υπό τον όρο να μην περιλαμβάνεται στην ονομασία της η λέξη Μακεδονία. Πολλοί Αμερικανοί δυσκολεύονται να κατανοήσουν το πρόβλημα, που προκύπτει από την χρήση του ονόματος Μακεδονία. Περί τα τέλη του Δευτέρου Παγκοσμίου  Πολέμου, η χρήση αυτού του ονόματος για το νότιο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας, χαρακτηρίστηκε από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της χώρας μας, ως προκάλυμμα για επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδος, ενώ θα μπορούσε επίσης, να αποτελέσει και πάλι πηγή αποσταθεροποίησης και διαμάχης.

                  Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Εάν το νέο αυτό κράτος επιθυμεί την αναγνώριση της Αμερικής, θα πρέπει κατ΄ αρχάς να δεχθεί τις αρχές της τελικής πράξης του Ελσίνκι, να ικανοποιήσει τις γείτονες χώρες και την παγκόσμια κοινότητα, όσον αφορά τις προθέσεις του, ότι δηλαδή είναι ειρηνικές και σύμφωνες με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία απορρίπτει την χρήση του ονόματος Μακεδονία. Η Κυβέρνηση Κλίντον θα υπερασπισθεί αυτές τις αρχές και θα διασφαλίσει την ικανοποίηση των νόμιμων συμφερόντων της Ελλάδος.  ]

                 Την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου του 1992, ο Μπιλ Κλίντον εκλέχθηκε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, κερδίζοντας τις εκλογές από τον τότε Πρόεδρο Τζόρτζ Μπούς τον Πρεσβύτερο.

                  Λίγες ημέρες μετά άρχισε ένας μαραθώνιος αγώνας, να αποτραπεί η έντονη και πιεστική προσπάθεια της απερχόμενης κυβέρνησης Μπούς, να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Δημοκρατία της Μακεδονίας.

                  Τι έγινε τότε….. Μετά την ήττα των εκλογών από τον Μπίλ Κλίντον, ο Τζόρτζ Μπούς έστειλε τον Υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ Λόρενς ΄Ιγκλμπέργκερ (Lawrence Eagleburger) στην Ευρώπη, προκειμένου να πείσει τις Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις να αλλάξουν την θέση, που ομόφωνα είχαν πάρει στις 27 Ιουνίου 1992 και να αναγνωρίσουν μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες το νέο κράτος των Σκοπίων, ως Δημοκρατία της Μακεδονίας. Δηλαδή με ονομασία που περιείχε τον όρο Μακεδονία.

                   Από εκπροσώπους της τότε Ελληνικής Κυβέρνησης, επιστρατεύθηκα ως σημαντικός παράγοντας της εκλογής του Μπιλ Κλίντον να βοηθήσω.

                  Εκείνη την εποχή είχα την ιδιότητα του Προέδρου του Δημοκρατικού Κόμματος στην Πολιτεία του Νιού Χαμσάιρ, την πιο σημαντική πολιτεία της Αμερικής για τις Προεδρικές Εκλογές, και είχα μόλις εκλεγεί Πρόεδρος των Εκλεκτόρων του νεοεκλεγμένου Προέδρου Αμερικής Μπίλ Κλίντον, στην ίδια πολιτεία. Οι 537 εκλέκτορες είναι αυτοί που τελικά αποφασίζουν στην Αμερική, ποιος θα είναι ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

                Στόχος ήταν να μην μπορέσει η Κυβέρνηση Μπούς, πριν την λήξη της θητείας της στις 20 Ιανουαρίου 1993, να πείσει τους Ευρωπαίους και ιδιαίτερα το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, να αναγνωρίσουν το αυτοκηρυγμένο νέο κράτος των Σκοπίων, ως Δημοκρατία της Μακεδονίας.        Αυθαίρετη αναγνώριση από την κυβέρνηση της Αμερικής, θα ήταν άσχετη, εφόσον η κυβέρνηση Μπούς ήταν πλέον μεταβατική.

                Στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 1992, συναντήθηκα στο γραφείο του τότε ΄Ελληνα Πρωθυπουργού, με τον κ. Πέτρο Παπαγεωργίου, πολιτικό σύμβουλο του Πρωθυπουργού και με τον κ. Λουκά Τσίλα, τότε σύμβουλο του Πρωθυπουργού για θέματα εθνικής ασφαλείας. Λίγους μήνες αργότερα, ο κ. Τσίλας διορίστηκε Πρέσβης της Ελλάδος στις Ηνωμένες Πολιτείες.

                Επίσης για το ίδιο θέμα, συναντήθηκα και με την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, τότε Υπουργό Πολιτισμού της Ελληνικής Κυβέρνησης.

                Ο κ. Παπαγεωργίου, ο κ. Τσίλας και η κα Μπακογιάννη, τόνισαν την σπουδαιότητα τού να αποτραπεί η προσπάθεια της απερχόμενης Κυβέρνησης Μπούς, να αναγνωριστούν τα Σκόπια ως Δημοκρατία της Μακεδονίας.

                Ζήτησαν από μένα να βοηθήσω και με τους συμβούλους και συνεργάτες του Μπιλ Κλίντον, αλλά και με την ηγεσία της Ελληνοαμερικανικής κοινότητας και ιδιαίτερα τα στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος, που συνέβαλαν στην εκλογή του νέου Προέδρου Μπιλ Κλίντον. Μπορώ να πω, ότι ήμασταν αρκετοί.

                Δέχτηκα να βοηθήσω και πραγματικά μετά από σκληρή προσπάθεια και με την βοήθεια του Μάικλ Δουκάκη και πολλών άλλων συναδέλφων στην Αμερική, κατορθώσαμε να αποτρέψουμε την προσπάθεια του Τζόρτζ Μπούς.

                Στην Αμερική συναντήθηκα με τον Μάικλ Δουκάκη, έναν ακόμη στενό πολιτικό φίλο και υποστηρικτή του Μπίλ Κλίντον. Ενημέρωσα τον Μάικλ Δουκάκη για το σημαντικό θέμα της αναγνώρισης των Σκοπίων από τοις Ηνωμένες Πολιτείες, με ονομασία που περιείχε το όνομα Μακεδονία και του ζήτησα να συμμετάσχει στην προσπάθεια να σταματήσουμε την Κυβέρνηση Μπούς.

               Ο Μάικλ Δουκάκης συμφώνησε να έρθει σε επαφή με τον ΄Αντονυ Λέικ (Anthony Lake) και την Μαντλίν Ολμπράιτ (Madeleine Albright). O Λέικ και η Ολμπράιτ ήταν κορυφαίοι σύμβουλοι του Μπίλ Κλίντον για θέματα Εξωτερικής πολιτικής και Εθνικής Ασφαλείας, στην Προεδρική εκστρατεία του 1992. Αμέσως μετά την ορκωμοσία ο Πρόεδρος Κλίντον διόρισε τον ΄Αντονυ Λέικ, σύμβουλο για θέματα εθνικής ασφαλείας στον Λευκό Οίκο και την Μαντλίν Ολμπράιτ πρέσβη της Αμερικής στα Ηνωμένα ΄Εθνη και αργότερα Υπουργό Εξωτερικών.

               Ενημέρωσα επίσης πολλούς ακόμη επιφανείς Ελληνοαμερικανούς πολιτικούς ηγέτες, όπως τον Φίλ Αγγελίδη, τότε Πρόεδρο του ισχυρού Δημοκρατικού Κόμματος της Καλιφόρνιας με περισσότερα από 10 (10) εκατομμύρια δημοκρατικά μέλη, όπως και τον Μάικλ Πάνος, Πρόεδρο του Δημοκρατικού κόμματος της Πολιτείας Ιντιάνα. ΄Ολοι τους συμφώνησαν να βοηθήσουν.

               Με σκληρή επιμονή και με την βοήθεια πολλών άλλων Ελληνοαμερικανών, οι οποίοι ήταν κοντά στον Μπίλ Κλίντον, καταφέραμε να σταματήσουμε την προσπάθεια της κυβέρνησης Μπούς, να φέρει το θέμα της αναγνώρισης των Σκοπίων στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για ψήφισμα, παρότι ο Λόρενς Ιγκλμπέργκερ, τότε Υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, προσπάθησε να το κάνει ακόμη και στις 19 Ιανουαρίου 1993, μια μέρα πριν από την ορκωμοσία του Μπίλ Κλίντον.

Πρέπει να προσθέσω εδώ, ότι στην χρονική αυτή περίοδο συναντήθηκα αρκετές φορές με τους συμβούλους του τότε ΄Ελληνα Πρωθυπουργού και πέρασα και τα Χριστούγεννα του 1992 και την Πρωτοχρονιά του 1993 στην Αθήνα.

                Συνέβαλα επίσης και στην προετοιμασία του τότε ΄Ελληνα Υφυπουργού Εξωτερικών Ανδρέα Ανδριανόπουλου, ο οποίος ταξίδευε στην Νότιο Αμερική και στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε αναζήτηση υποστήριξης από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και από την Ελληνοαμερικανική ηγεσία, ενάντια στην προσπάθεια της Κυβέρνησης Μπούς.

               Στο υπόμνημά μου προς τον κ. Τσίλα, με ημερομηνία 31/12/1992, πρότεινα στις Ηνωμένες Πολιτείες ο κ. Ανδριανόπουλος να έρθει σε επαφή με τους Μάικλ Δουκάκη, Γερουσιαστή Πόλ Τσόγκα, Φίλ Αγγελίδη, Πρόεδρο του Δημοκρατικού Κόμματος Καλιφόρνιας, Μάικ Πάνο, Πρόεδρο του Δημοκρατικού Κόμματος Πολιτείας Ιντιάνα, Άγγελο Τσακόπουλο, μεγαλοεπιχειρηματία και χρηματοδότη του Μπίλ Κλίντον και του Δημοκρατικού Κόμματος, Νικ Μητρόπουλο, Διευθυντή του πολιτικού γραφείου του Μιχαήλ Δουκάκη και διευθυντή της Σχολής Πολιτικών Επιστημών του Χάρβαρντ και Τζόρτζ Στεφανόπουλο, σύμβουλο επικοινωνίας του Μπίλ Κλίντον στην προεκλογική εκστρατεία και αργότερα εκπρόσωπο του Λευκού Οίκου. Στο υπόμνημά μου συμπεριέλαβα τα τηλέφωνα σπιτιού και τα προσωπικά τηλέφωνα του καθενός τους.

 Όπως αργότερα αποδείχθηκε, εμείς τα Αμερικανάκια δεν ξέραμε πάρα πολλά για το τι ακριβώς συνέβαινε με το Μακεδονικό θέμα. Είναι τώρα όμως ξεκάθαρο, ότι η τότε Ελληνική Κυβέρνηση εργαζόταν με αντιφατικές στρατηγικές.

               Δημόσια και επίσημα, η τότε Ελληνική Κυβέρνηση εργαζόταν να αποτρέψει την Κυβέρνηση Μπούς να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Δημοκρατία της Μακεδονίας. Παρασκηνιακά όμως η τότε Ελληνική Κυβέρνηση, συζητούσε ένα σύνθετο όνομα, που θα ήταν κάπως παραδεκτό και θα είχε λιγότερο πολιτικό κόστος. Το σύνθετο όνομα όμως περιείχε και την λέξη Μακεδονία.

               Είναι τώρα προφανές, ότι αυτή η στρατηγική εφαρμόστηκε παρασκηνιακά, για αρκετό χρονικό διάστημα από τον τότε ΄Ελληνα Πρωθυπουργό. Ακούστε τι είπε σε πρόσφατη δήλωσή του, ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος Αντώνης Σαμαράς, στην εκπομπή Οι Φάκελοι, του Αλέξη Παπαχελά, στο τηλεοπτικό κανάλι ΜΕGA, στις 16/11/2004.

               Είπε ο κύριος Σαμαράς :   [   Εκείνη την στιγμή στην σύσκεψη αυτή (6 Μαρτίου), εν όψει του γεγονότος, ότι εγώ έπρεπε σε τρείς ημέρες να πάω στις Βρυξέλλες να συζητήσω με Μπέικερ και Υπουργούς των Εξωτερικών, ο Μητσοτάκης λέει πρέπει να έχουμε μια δεύτερη γραμμή άμυνας. Τι θα γίνει εάν οι Αμερικανοί, δεν θελήσουν να αναγνωρίσουν αυτό το οποίο έχουν αναγνωρίσει οι Ευρωπαίοι, τους τρείς όρους;

             Μα δεν υπάρχει περίπτωση να μην το δεχθούν, παρά εάν εμείς δεν δώσουμε την μάχη. Μου λέει παρουσία των άλλων, δεν σου κρύβω ότι εγώ το θέμα του ονόματος δεν το θεωρώ σημαντικό. Λέω τότε, κύριε Πρόεδρε μου λέτε αυτό που έχετε πεί στον Ελληνικό λαό, αυτό που έχει αποφασίσει το Συμβούλιο των πολιτικών Αρχηγών, αυτό το οποίο λέτε εσείς προς τον Ελληνικό λαό, άλλο τι μας λέτε εδώ, να βγώ εγώ και να πω τα αντίθετα στο εξωτερικό; Πως θα το κάνω;

Πηγαίνω έξω, και κύριε Παπαχελά, ποτέ δεν έχω αισθανθεί τόσο άσχημα και δεν θα ήθελα ποτέ, άλλος ΄Ελληνας Υπουργός των Εξωτερικών να αισθανθεί το ίδιο άσχημα. ΄Εγινα περίγελος. Με ρωτούσε ο κύριος Ντελόρ με υπονοούμενα, με ρωτούσε ο κύριος Πόστ του Λουξεμβούργου, με ρωτούσε ο Γκέσνερ, με ρωτούσε ο κύριος Κυλλής της Ιρλανδίας και μου λέγανε: Καλά Αντώνη, εδώ μας λές άλλα, και μαθαίνουμε από το κέντρο, ότι άλλη είναι η γραμμή. Είχανε ήδη αρχίσει οι διαρροές, ότι μην ακούτε τον Σαμαρά, αυτός έχει την θέση όνομα, εμάς δεν μας νοιάζει.   ]

                Κυρίες και Κύριοι, φαίνεται πιά ξεκάθαρα, ότι όταν εμείς αγωνιζόμασταν να αποτρέψουμε την Κυβέρνηση Μπούς, η τότε Ελληνική Κυβέρνηση συζητούσε με άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, να βρούν διαφορετικό τρόπο για την αναγνώριση των Σκοπίων ως νέο κράτος στην Ενωμένη Ευρώπη, γιατί η στάση της Ευρώπης ήταν ξεκάθαρη. Όχι η λέξη Μακεδονία στην ονομασία του κράτους των Σκοπίων. Τελεία και παύλα. Ο μόνος άλλος φορέας αναγνώρισης, ήταν τα Ηνωμένα ΄Εθνη! ΄Ετσι και έγινε.

               Στις 22 Ιανουαρίου 1993, δυό ημέρες μετά την ορκωμοσία του Μπίλ Κλίντον, όπου παρευρέθηκα και εγώ και σχεδόν όλοι οι άλλοι Ελληνοαμερικανοί παράγοντες, και πριν τελειώσουν οι τελετές ορκωμοσίας στην Ουάσινγκτον, η Κυβέρνηση των Σκοπίων έκανε επίσημη αίτηση στα Ηνωμένα ΄Εθνη να αναγνωριστεί η χώρα τους, ως Δημοκρατία της Μακεδονίας.

                Πως και γιατί απεφάσισε η Κυβέρνηση των Σκοπίων, να παρακάμψει την Ενωμένη Ευρώπη;

                Δύο ημέρες αργότερα στις 24 Ιανουαρίου 1993, τρείς μεγάλες χώρες της Ενωμένης Ευρώπης, η Αγγλία, η Γαλλία, και η Ισπανία, με την σύμφωνη γνώμη της τότε Ελληνικής Κυβέρνησης, πρότειναν αναγνώριση των Σκοπίων από τα Ηνωμένα ΄Εθνη, με μια δήθεν συμβιβαστική ονομασία. Πρότειναν αναγνώριση των Σκοπίων με το όνομα Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (Fyrom).

                Ορίστε το κόλπο! Τα Σκόπια προτείνουν το απαράδεκτο και οι προσυμφωνημένοι Ευρωπαίοι, σπεύδουν να σώσουν την κατάσταση, προτείνοντας μια δήθεν συμβιβαστική λύση.

                 Πως και γιατί αποφάσισαν οι τρεις αυτές κυβερνήσεις να κάνουν την επίσημη αυτή « συμβιβαστική » πρόταση στα Ηνωμένα ΄Εθνη; Μήπως είχαν επίσημα ψηφίσει οι ηγέτες της Ευρώπης να αλλάξουν στάση και να αναγνωρίσουν τα Σκόπια με όνομα που περιείχε την λέξη Μακεδονία; Ασφαλώς όχι. Το κάνανε εν ονόματι της Ενωμένης Ευρώπης; Ασφαλώς όχι!!! Τότε πως έγινε;

                 Φαίνεται ότι όλα είχαν προσυμφωνηθεί παρασκηνιακά. Η τότε Ελληνική Κυβέρνηση, η τότε Κυβέρνηση των Σκοπίων και οι τότε ηγέτες της Ενωμένης Ευρώπης, τα είχαν βρεί για μια σύνθετη ονομασία, η οποία περιείχε το όνομα Μακεδονία. Αυτό που παρέμενε σε εκκρεμότητα, ήταν η θέση του Μπίλ Κλίντον και της Κυβέρνησής του.

Τι έγινε όμως με την ομόφωνη απόφαση των πολιτικών ηγετών της Ελλάδος; Τι έγινε η περίφημη δήλωση του Πέτρου Μολυβιάτη, εν ονόματι του Συμβουλίου των Ελλήνων πολιτικών Αρχηγών, ότι η Ελλάδα δεν θα αναγνωρίσει τα Σκόπια, εάν η ονομασία περιέχει την λέξη Μακεδονία; Είχαν επίσημα αλλάξει στάση οι ΄Ελληνες πολιτικοί ηγέτες; Ασφαλώς όχι !!!

                Το θέμα Κλίντον όμως ήταν πιο σοβαρό. Ο Μπίλ Κλίντον είχε δεσμευθεί στους Ελληνοαμερικανούς υποστηρικτές του και ο Κλίντον θα τηρούσε την δέσμευσή του. Γι΄ αυτό είμαι απόλυτα βέβαιος.

                 Eπομένως οι αρχιτέκτονες της συμβιβαστικής λύσης ρισκάρανε το βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας από την Κυβέρνηση Κλίντον εάν προτείνανε αναγνώριση των Σκοπίων με ονομασία που περιείχε την λέξη Μακεδονία. Μόνον οι Ελληνοαμερικανοί ηγέτες μπορούσαν να αποδεσμεύσουν τον Μπίλ Κλίντον. Εξάλλου αυτοί τον δέσμευσαν στις 3 Οκτωβρίου 1992. Σας θυμίζω την προαναφερθείσα επίσημη και πεντακάθαρη θέση του Μπίλ Κλίντον.

                 Κατασκευάσθηκε λοιπόν προσεκτικά, ένας Δούρειος Ίππος.

                 Ακούστε τι έγινε. Δεν ξέρω ακριβώς πόσες ώρες μετά την ορκωμοσία του Μπίλ Κλίντον στο αξίωμα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών είχαν περάσει, όταν οι μισθωτοί αντιπρόσωποι της Ελλάδος (paid lobbyists) στην Ουάσινγκτον « Manatos & Manatos » δημιούργησαν μια Πρόχειρη Ειδική Επιτροπή με την ονομασία « Πρόχειρη Αμερικανο – Ελληνική Επιτροπή Ηγεσίας», « Ad hoc American Hellenic Leadership Committe ».

                  Ποιά ήταν τα μέλη αυτής της «Πρόχειρης Επιτροπής», δεν έμαθα ποτέ. Αυτό που ξέρω είναι το εξής : Εκ μέρους αυτής της πρόχειρης επιτροπής, η εταιρεία « Μανάτος και Μανάτος » ζήτησε από εκλεγμένους πολιτικούς, επιχειρηματίες και Δημοτικούς άρχοντες, όλους επιφανείς Ελληνοαμερικανούς, να συνυπογράψουν επιστολή, που απευθυνόταν στον Πρόεδρο Κλίντον και του ζητούσε να υποστηρίξει την « νέα θέση » της τότε Ελληνικής Κυβέρνησης για « συμβιβαστική λύση » στο ζήτημα της αναγνώρισης του ονόματος των Σκοπίων.

Η επιστολή είχε συνταχθεί και είχε διατυπωθεί τόσο προσεκτικά, που μπροστά της ο Δούρειος ΄Ιππος έμοιαζε ερασιτεχνική εφεύρεση !!

                 Παρόλα αυτά το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. Ο Μπίλ Κλίντον θα έπρεπε να υποστηρίξει την νέα θέση της τότε Ελληνικής Κυβέρνησης, στην ονομασία του νέου κράτους των Σκοπίων, παρότι η συμβιβαστική λύση περιείχε το όνομα « Μακεδονία ».

                 Η απευθυνόμενη επιστολή προς τον Πρόεδρο Κλίντον, είχε την ημερομηνία 26 Ιανουαρίου 1993, έξι ημέρες μετά την ορκωμοσία του. Είναι τόσο ωραία γραμμένη και τόσο υπέροχα εθνικόφρονη, που αν δεν είσαι γνώστης των πραγμάτων και « γάτα » στα πολιτικά υπονοούμενα, ποτέ δεν θα καταλάβεις, ότι με την συνυπογραφή σου συμβάλλεις σε μια κολοσσιαία εθνική προδοσία ! Και όμως ακριβώς αυτό ήταν.

                 Όταν εγώ έλαβα την απευθυνόμενη επιστολή προς τον Πρόεδρο Κλίντον και μου ζητήθηκε να την υπογράψω, οι συγγραφείς και οι υποστηρικτές της, είχαν ήδη εξασφαλίσει την υπογραφή των :

 Phil Angelides, Φίλ Αγγελίδης, Πρόεδρος Δημοκρατικού Κόμματος Καλιφόρνιας.

Art Agnos, ΄Αρτ ΄Αγκνος, πρώην Δήμαρχος του Σαν Φρανσίσκο.

Andrew Athens, Πρόεδρος Ηνωμένου ΑμερικανοΕλληνικού Κογκρέσου.

John Casimatidis, Τζών Κατσιματίδης, Πρόεδρος του Red Apple Groups.

Philip Christopher, Φίλιπ Κρίστοφερ, Προέδρου PSEKA.

Gus Konstantine, Γκάς Κονσταντίν, Supreme President of AXHEPA.

Takey Crist, Τάκη Κρίστ, Προέδρου του American Hellenic Institute.

Michael Dukakis, Μιχάλης Δουκάκης, πρώην Κυβερνήτης της Πολιτείας της Μασαχουσέτης.

Nicholas Gage, Νίκολας Κέιτζ, συγγραφέας.

Fotis Gerasopoulos, Φώτης Γερασόπουλος. Αντιπρόεδρος Ηellenic American National Council.

Christos Ioannides, Χρήστος Ιωαννίδης, Καθηγητής Greek and Middle Eastern Affairs.

Michael Zaharis, Mιχάλης Ζαχαρής, Chairmain KOS Pharmaceutical INC.

Sotiris Kolokotronis, Σωτήρης Κολοκοτρώνης, President SKK Enterprises.

Andrew Manatos, ΄Αντριου Μανάτος, Special Counsel United Hellenic American Congress.

John Nathenas, Τζών Ναθήνας, President Hellenic American National Council.

Peter J. Pappas, Πήτερ Πάπας. President P.J. Mechanical Corporation.

Jim Regas, Τζίμ Ρήγας, Εsq. Senior Courses Regas, Freratos & Harp.

Eugene Rossides, Ευγένιος Ρωσίδης, Esq. Chairman American Hellenic Institute.

Ahgelo Tsakopoulos, ΄Αγγελος Τσακόπουλος, Former National Chairman Greek American for Clinton.

Spiros Vreonis, Σπύρος Βρυώνης, Professor, New York University.

                 Ασφαλώς έγινε κοινοποίηση της επιστολής στον Warren Christopher (Γουόρεν Κρίστοφερ), Υπουργό Εξωτερικών ΗΠΑ, Anthony Lake (Άντονυ Λέικ), Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου, και Δρ. Madeleine Albright (Μαντλίν Ολμπράιτ), Πρέσβη των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη.

                Διάβασα προσεκτικά την προτεινόμενη επιστολή, που μου ζητούσαν να συνυπογράψω. ΄Όταν ρώτησα τον κύριο Μανάτο, τι είναι η προτεινόμενη « συμβιβαστική » ονομασία, μου απάντησε Former Yugoslav Republic of Macedonia – FYROM, Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Είπα μέσα μου, ΄Ωρα καλή Μακεδονία μας Ελληνική. Ασφαλώς δεν δέχτηκα να την συνυπογράψω και η επιστολή εστάλη στον Πρόεδρο Κλίντον, χωρίς την δική μου υπογραφή.

                Κατάλαβα αμέσως, ότι εάν τα Ηνωμένα ΄Εθνη αναγνώριζαν το νέο κράτος των Σκοπίων, με όνομα που περιείχε την λέξη Μακεδονία, θα γεννιόταν για πρώτη φορά στην ιστορία μια νέα χώρα με την ονομασία Μακεδονία, και δεν θα ήταν Ελληνική.

                Με άλλα λόγια η νοτιότερη περιοχή της Γιουγκοσλαβίας, θα αναγνωριζόταν από τα Ηνωμένα Έθνη ως χώρα με το όνομα Μακεδονία, και η Ελληνική περιοχή της Μακεδονίας θα ήταν απλώς μια διοικητική περιφέρεια.

                Μια διοικητική περιφέρεια η οποία στο μέλλον θα διεκδικείται από το νεοσύστατο κράτος. Και αυτό έχει γίνει ήδη κυρίες και κύριοι, δείτε την πρώτη σελίδα της Ελευθεροτυπίας, με ημερομηνία 30 Νοεμβρίου 2004.

                 Τίτλος : Επίσημο εγχειρίδιο του Πενταγώνου των ΗΠΑ, από το 1999. ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ.

               Είμαι απόλυτα βέβαιος, ότι οι περισσότεροι αν όχι όλοι, που πρόσφεραν την υπογραφή τους, δεν είχαν τον απαραίτητο χρόνο για να μελετήσουν το ακριβές κείμενο της επιστολής, και υπέγραψαν καλή τη πίστη, νομίζοντας ότι υπογράφουν για το συμφέρον της Ελλάδος.΄Αλλωστε η υπογραφή ζητήθηκε και δόθηκε τηλεφωνικά !!

                 Αυτό που ακολούθησε, ήταν ένα τρίμηνο γεμάτο παραπληροφόρηση και αποπροσανατολισμό, της Ελληνικής κοινής γνώμης.

                 Για περισσότερους από τρείς μήνες, οι συζητήσεις και οι αγώνες περιστρέφονταν γύρω από δευτερεύοντα και τριτεύοντα θέματα. Σημαίες, σύμβολα, παλληκαρισμοί, μαγκιές, τουρκικές παρενοχλήσεις, οτιδήποτε άλλο, παρά το όνομα Μακεδονία απασχολούσαν την κοινή γνώμη που ενδιαφερόταν.

                  Τελικά η μάσκα έπεσε. Στις 7 Απριλίου 1993 επίσημα πιά, με επιστολή προς το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, εν ονόματι της Ελληνικής Κυβέρνησης, ο τότε Υπουργός Εξωτερικών κ. Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, ανήγγειλε γραπτώς στα Ηνωμένα ΄Εθνη, ότι η Ελληνική Κυβέρνηση αποδέχεται την συμβιβαστική πρόταση, με την οποία τα Ηνωμένα ΄Εθνη θα αναγνωρίσουν το νοτιότερο τμήμα της πρώην Γιουγκοσλαβίας, ως νέο κράτος, με την ονομασία Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.

                   Την ίδια ημέρα, στις 7 Απριλίου 1993, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, ψήφισε την αναγνώριση του νέου κράτους και φυσικά έτσι ψήφισε και ο αντιπρόσωπος της Ελλάδος στα Ηνωμένα Έθνη, έτσι ψήφισε και η Ελλάδα !!

                  Εκείνη την ημέρα Κυρίες και Κύριοι, ένα κομμάτι από την Ελληνικότητά μου πέθανε.

                  ΄Ετσι λοιπόν εάν σας ρωτήσει κανείς πότε αναγνωρίστηκε (γεννήθηκε) το πρώτο και μόνο μη Ελληνικό κράτος με το όνομα Μακεδονία, να του πείτε στις 7 Απριλίου 1993, στην Νέα Υόρκη των Ηνωμένων Πολιτειών.

                   Αν σας ρωτήσει ποιά ήταν η θέση της Ελλάδος, να πείτε ότι ψήφισε ΥΠΕΡ !!

                   Αν σας ρωτήσει πως ψήφισε η Αμερική, να του πείτε και αυτή ψήφισε ΥΠΕΡ !!

                   Αν σας ρωτήσει γιατί οι Ελληνοαμερικανοί φίλοι του Μπίλ Κλίντον, του ζήτησαν να αλλάξει την θέση που είχε πάρει στις 3 Οκτωβρίου 1992, να του πείτε γιατί η Ελληνική Κυβέρνηση τους ζήτησε να το κάνουν !!

                   Ακούστε προσεκτικά παρακαλώ, κυρίες και κύριοι, τι είπε ο τότε πανίσχυρος Αμερικανός βουλευτής και Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Αμερικανικού Κογκρέσου, κ. Lee Hamilton (Λί Χάμιλτον), όπως γράφτηκε στην ανταπόκριση του δημοσιογράφου Μιχάλη Ιγνατίου, στην ημερησία εφημερίδα Πρωινή της Νέας Υόρκης, λίγες ημέρες μετά την επίσημη αναγνώριση του νέου κράτους, από τα Ηνωμένα ΄Εθνη.

                    Είπε ο κύριος Χάμιλτον :

[ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΚAΤΕ ΑΣΤΡΑΠΙΑΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΜΕ ΝΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ. ΜΑΣ ΑΦΗΣΑΤΕ ΣΥΞΥΛΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΣΑΣ.] 

                     Η ανταπόκριση του Μιχαήλ Ιγνατίου στην Πρωινή, λέει: Ηνωμένα ΄Εθνη: Η Ελληνική Κυβέρνηση έχασε μοναδική ευκαιρία να κερδίσει σημαντικά πλεονεκτήματα στην μάχη των Σκοπίων, όταν λόγω ασυνεννοησίας με την Ουάσινγκτον και ερασιτεχνικών χειρισμών, δέχθηκε τον « έντιμο συμβιβασμό », χωρίς να περιμένει την δημοσιοποίηση της θέσης της νέας Αμερικανικής Κυβέρνησης.

                     Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, Λί Χάμιλτον, δήλωσε στην διάρκεια εκδήλωσης Ελληνοαμερικανών στο Λός ΄Αντζελες, ότι ο ίδιος αλλά και στελέχη της Κυβέρνησης Κλίντον, εξεπλάγησαν από την απόφαση της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, να μην επιμείνει στην γνωστή θέση της για την ονομασία, και αντίθετα να αποδεχθεί την διαδικασία της διαιτησίας και της όποιας απόφασης των μεσολαβητών Σάιρους Βάνς και λόρδου ΄Οουεν.

                      Ο Αμερικανός βουλευτής, που θεωρείται ένας από τους λίγους πολιτικούς, που γνωρίζουν τα ελληνικά εθνικά θέματα, ιδιαίτερα το Κυπριακό, και το πρόβλημα που δημιουργούν τα Σκόπια, είπε ότι η πλειοψηφία των βουλευτών και των γερουσιαστών, είχαν πειστεί για τις δίκαιες θέσεις της Ελλάδος και τις υποστήριξαν μάλιστα εγγράφως, υπογράφοντας κείμενο επιστολής προς τον Πρόεδρο Τζόρτζ Μπούς.

                      Όπως εξήγησε ο κ. Χάμιλτον, το Κογκρέσο ενημερώθηκε σωστά από την Ελληνοαμερικανική κοινότητα, τα μέλη της οποίας πίεσαν με διαφόρους τρόπους τους βουλευτές και τους γερουσιαστές, οι οποίοι πείστηκαν ότι το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, ήταν στην πραγματικότητα η κλοπή του ονόματος της Μακεδονίας.

                      Ο Αμερικανός βουλευτής βλέπει διαφωνία μεταξύ των θέσεων της Αθήνας και της Ομογένειας, αφήνοντας να εννοηθεί, ότι οι μόνοι που απέμειναν να επιμένουν για μη χρήση του ονόματος της Μακεδονίας, είναι οι Ελληνοαμερικανοί.

                      Ο κ. Χάμιλτον κατέληξε λέγοντας, ότι ακριβώς λόγω της αποδοχής από την Αθήνα συμβιβαστικής λύσης, ούτε το Κογκρέσο, ούτε η Κυβέρνηση Κλίντον μπορούν πιά να βοηθήσουν, υπονοώντας ότι δεν ισχύουν οι προεκλογικές δεσμεύσεις του Αμερικανού Προέδρου.

                      Στις 22 Φεβρουαρίου 1994, ο παλαίμαχος στρατηγός εν αποστρατεία Ελευθέριος Παπαγιαννάκης, ο οποίος απεβίωσε πρόσφατα, με επιστολή του προς τον Πρέσβη της Αυστραλίας στην Αθήνα, αναρωτήθηκε πως η Αυστραλία αναγνώρισε τα Σκόπια, ως Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.

                      Στις 28 Μαρτίου 1994, ο Αυστραλός πρέσβης στην Αθήνα, κ. C. A. Edwards, απάντησε στον στρατηγό Παπαγιαννάκη, ως εξής :

                      [  Στρατηγέ μου,

Το γράμμα σας με ημερομηνία 22 Φεβρουαρίου, με εντυπωσίασε με την ειλικρίνεια με την οποία εκφράσατε τα αισθήματά σας προς την Αυστραλία και τους Αυστραλούς, που έπεσαν μαχόμενοι, για την ελευθερία της Ελλάδος.

                      Είναι μεγάλο κρίμα που άνθρωποι όπως εσείς, που έχουν τόσο δυνατά αισθήματα για την χώρα μου, αισθάνονται ότι κατά κάποιο τρόπο, η πρόσφατη απόφαση της Αυστραλίας να αναγνωρίσει την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (FYROM), αποτελεί με οποιοδήποτε τρόπο κτύπημα κατά της Ελλάδος.

                      Στην πραγματικότητα λαμβάνοντας την απόφασή της η Κυβέρνηση, κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να ανταποκριθεί στις επιθυμίες της Ελλάδος. Καθώς πιθανώς θα προσέξατε, το όνομα με το οποίο αναγνωρίσαμε την χώρα, ήταν το ίδιο όνομα με εκείνο που χρησιμοποίησε η ίδια η Ελλάδα, στην δική της αναγνώριση, και σε όλες τις άλλες δοσοληψίες που έχει με αυτή την χώρα.   ]

Μετά από όλα αυτά, αγαπητοί μου Θεσσαλοί συμπατριώτες, Κυρίες και Κύριοι, τώρα πιά ξέρετε :

Ξέρετε τι κάνανε οι Ελληνοαμερικανοί

Ξέρετε τι κάνανε οι Αμερικανοί

Ξέρετε τι κάνανε οι Ευρωπαίοι

Ξέρετε τι κάνανε οι Σκοπιανοί   και

 ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΚΑΝΑΝΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

                                          ΟΙ     ΝΤΟΠΙΑΝΟΙ   !!!