Η ευχή του Αριστοτέλη στο νεογέννητο Αλέξανδρο

Ο μέγας φιλόσοφος Αριστοτέλης κλήθηκε να εκφωνήσει λόγο μπροστά στο λίκνο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όταν αυτός γεννήθηκε. Ο Αριστοτέλης, που υπήρξε κατόπιν, ως γνωστόν, διδάσκαλος του Αλέξανδρου, είπε μονάχα τα εξής:
- Εύχομαι, όταν μια μέρα γίνεις βασιλιάς να είσαι το ίδιο αδιάφορος και απαθής στη γλώσσα της κολακείας, όπως είσαι αδιάφορος κι απαθής στο λόγο, που ο πατέρας σου με υποχρέωσε να εκφωνήσω τώρα μπροστά σου.

 

Ο Διογένης και οι ματαιόδοξοι

Κορόιδευε ο Διογένης τους ματαιόδοξους εκείνους που ετοιμάζουν φανταχτερούς τάφους και μαυσωλεία για μετά το θάνατό τους.

– Καλά εσύ, τον ρώτησαν, πού θέλεις να σε θάψουμε, όταν πεθάνεις.
– Πουθενά, τους απάντησε. Να με αφήσετε εδώ μπροστά στο πιθάρι μου.
– Μα θα σε φάνε τα σκυλιά, του είπαν.
– Ε, τότε βάλτε μου ένα ραβδί να τα διώχνω.
– Μα, δεν θα καταλαβαίνεις...
– Ε, λοιπόν, αφού δε θα καταλαβαίνω αφήστε με να με φάνε. Γιατί στενοχωριόσαστε;

Πότε θα νυμφευθείς Θαλή;

Ρωτούσε επίμονα η μητέρα του τον Θαλή τον Μιλήσιο πότε θα νυμφευθεί.
– «Ούπω καιρός». Τής έλεγε εκείνος. Δεν είναι ακόμη καιρός.
Έπειτα από πολύ καιρό η μητέρα του επανήλθε. Πότε επιτέλους θα παντρευτείς; ρώτησε με αγωνία.
– «Ουκέτι καιρός» απάντησε αυτή τη φορά. Πέρασε πια ο καιρός.

Ο Κλεάνθης και η άσημη καταγωγή του

Ένας νεαρός Αθηναίος από αριστοκρατική οικογένεια, αλλά άσωτος και μωρός, περιφρονούσε τον συνομιλητή του Κλεάνθη για την άσημη καταγωγή του. Ο Κλεάνθης, όμως, που έγινε κατόπιν όνομαστός φιλόσοφος, είπε τότε στον ανάξιο εκείνο νεαρό:

- Με μένα θ' αρχίσει η δόξα της γενιάς μου. Με σένα θα τελειώσει.

H απολογία του Λυσία για τον Σωκράτη

Για τη δίκη του Σωκράτη ετοίμασε λαμπρή απολογία ο δεινός ρήτορας Λυσίας.

Ο Σωκράτης τον ευχαρίστησε, αλλά αρνήθηκε να τη χρησιμοποιήσει, γιατί δεν ήθελε... τα δικηγορικά τερτίπια.
– Προτιμώ -είπε- να καταδικασθώ ως Σωκράτης, παρά να αθωωθώ ως Λυσίας.