Δευτέρα 28 Μαΐου 2018

(111 unread) - marko4141@yahoo.com - Yahoo Mail



Διαβάζοντας το συνημμένο , μάλλον θα συμφωνήσετε, ότι ο όρος ΑΝΩ
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ που διεκδικούν τα Σκόπια, δεν μπορεί και δεν πρέπει να τους
παραχωρηθεί.


             Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΦΙΛΩΤΑ
                   

     
 Ο ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ
ο δεύτερος μετά τον Αλέξανδρο Στρατηγός στον
 Οίκο των Αργεαδών ήταν ο ισχυρότερος Αξιωματικός της Στρατιάς, με αποδεδειγμένη την πίστη και την
αφοσίωσή του στον Μακεδονικό Βασιλικό Οίκο. Με την στρατιωτική του τέχνη είχε συμβάλει
θετικά στην έκβαση της εκστρατείας,
με πολλές επιτυχίες στα πεδία των μαχών. Ως
εκ τούτου έχαιρε εκτίμησης κι αποδοχής κι απ' τους Μακεδόνες κι απ' τους
ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ.   
   Ο πρώτος γιος του Παρμενίωνα ο ΦΙΛΩΤΑΣ ήταν έμπιστος  φίλος του Αλέξανδρου και Διοικητής του
Ιππικού της Ανω Μακεδονίας στην εκστρατεία κατά των Τριβαλλών και Ιλλυριών. Το
332 τον συνόδεψε στην Αίγυπτο και στην μάχη της Μυκάλης διακρίθηκε, όπως και
στην Μικρασιατική εκστρατεία, που συμμετείχε στην μάχη του Γρανικού  επικεφαλής των ΕΤΑΙΡΩΝ.
 Ο ΝΙΚΑΝΩΡ
ήταν ο δεύτερος γιος του Παρμενίωνα και κατείχε τιμητική και νευραλγική θέση
σαν Διοικητής των Υπασπιστών των Εταίρων. Είχε διατελέσει αρχηγός του στόλου
κατά τις επιχειρήσεις της Μιλήτου, αλλά στα Εκβάτανα έχασε  την ζωή του, όταν ένα βέλος καρφώθηκε στο
στήθος του. Μα και ο τρίτος γιος του Παρμενίωνα ο νεαρός ΕΚΤΩΡ, που τον συμπαθούσε ο Αλέξανδρος, πνίγηκε στο Νείλο από
απροσεξία,  όταν ατυχώς ανατράπηκε η  υπερφορτωμένη ΒΑΡΚΑ ΤΟΥ.   
    Ο Αλέξανδρος όμως προβληματίστηκε με τον
Φιλώτα, όταν έφτασαν στ' αυτιά του φήμες ότι τον αμφισβητούσε. Είχαν διαρεύσει απ'
την ερωμένη του Φιλώτα την ΑΝΤΙΓΟΝΗ,
μια ωραία γυναίκα απ' την Πύδνα της Μακεδονίας, την οποία είχε ανακαλύψει ο
Παρμενίων ως κρατούμενη στην Δαμασκό και την ελευθέρωσε. Ο Φιλώτας της
εκμυστηρευόταν τα παράπονά του για τον Αλέξανδρο, καυχόμενος για τις ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΟΥ.     
 Αποκαλούσε τον Αλέξανδρο μειράκιον
(παιδαρέλι) και πως κατείχε την εξουσία χάρη στον ίδιο και στον Παρμενίωνα. Η
Αντιγόνη μίλησε σε κάποιον κι από στόμα σε στόμα έφτασαν στον ΚΡΑΤΕΡΟ. Κι εκείνος για να επωφεληθεί, την οδήγησε στον
Αλέξανδρο, που την διέταξε να διατηρήσει την σχέση της με τον Φιλώτα, για να
τον ενημερώνει. Οι πληροφορίες που τού έδινε η Αντιγόνη ήταν επαρκείς, για να
τον καθαιρέσει απ' το αξίωμά του, το οποίο απαιτούσε άτομο άξιο και ΕΜΠΙΣΤΟ.
  Βέβαια ο Φιλώτας δεν είχε διαπράξει
αδίκημα, αλλά δεν ήταν ασήμαντο να αμφισβητείται ο Βασιλιάς απ' τον Διοικητή
του Εταιρικού ιππικού και γιο του Υποδιοικητή της Στρατιάς. Η απιστία του μπορεί
να ήταν ενοχλητική για τον Αλέξανδρο και κατακριτέα, αλλά όσο δεν ήταν ευρύτερα
γνωστή, ο Αλέξανδρος δεν έπαιρνε μέτρα εναντίον του. Του αρκούσε να καταγράφει
τις πληροφορίες και να επιφυλάσσεται για το
ΜΕΛΛΟΝ.
  Το φθινόπωρο του 330 ενώ η Στρατιά βρισκόταν στην Φράδα της Μαργιανής, κάποιος Λίμνος απ' την Χαλάστρα της Μακεδονίας,
σχεδίαζε να σκοτώσει τον Αλέξανδρο. Για να το πετύχει, προσπαθούσε να κάνει
συνεργό του  τον Νικόμαχο,
έναν απ' τους παίδες της ακολουθίας του Αλέξανδρου.  Εκείνος όμως δεν το
δέχτηκε καιθεωρώντας το σοβαρό, το αποκάλυψε στον αδελφό του Κεβαλίνο.
Αφού το σκέφτηκαν και οι δυο μαζί αποφάσισαν πως
έπρεπε να ενημερώσουν τον
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ.
 Φτάνοντας στην Αυλή, συνάντησαν τον Φιλώτα και του εξήγησαν, γιατί ήθελαν
να δουν τον Βασιλιά. Εκείνος τους είπε, ότι ο Βασιλιάς είχε σοβαρότερα θέματα
εκείνη την ημέρα. Όταν επανέλαβε το ίδιο επιχείρημα και στην δεύτερη επίσκεψή
τους, οι δύο νέοι τον υποψιάστηκαν και στράφηκαν στον Κρατερό,
που τους οδήγησε στον Βασιλιά. Εκείνος διέταξε την σύλληψη του Λίμνου, ο οποίος
όμως αντιστάθηκε και ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ.
 Οι Μακεδόνες θεώρησαν αδύνατον να είχε οργανώσει την συνομωσία μόνος του
ο Λίμνος, ένας ασήμαντος κάτοικος μιας μικρής πόλης. Σκέφτηκαν πως τον είχαν
επιστρατεύσει κάποιοι, με μεγάλο κύρος και εξουσία. Έπρεπε να αναζητήσουν κι
άλλους συνωμότες, ανάμεσα στους επιφανέστερους και πιο έμπιστους Αξιωματικούς,
με πρώτο και κυριότερο  ύποπτο τον Φιλώτα
κι όσους εκείνος είχε προωθήσει στην ΙΕΡΑΡΧΙΑ.
   Ο Φιλώτας θεωρήθηκε ηθικός αυτουργός στην
συνωμοσία του Λίμνου κι ο Αλέξανδρος, διέταξε να συλληφθεί και να οδηγηθεί στην
Εκκλησία των Μακεδόνων, που ήταν το αρμόδιο όργανο για να δικάσει
όποιον συνωμοτουσε εναντίον του. Εκεί παρουσιάστηκε κι απολογήθηκε ο Φιλώτας
μαζί με τους επίσης ύποπτους, Αμύντα, Πολέμων, Άτταλο και Σιμμία, τους τέσσερις γιους του Ανδρομένη απ' την Τύμφη της Ανω Μακεδονίας. Ο Φιλώτας παραδέχτηκε
πως αποσιώπησε πληροφορίες, αλλά αρνήθηκε συμμετοχή στην ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ. 
  Παραδέχτηκε ακόμα πως στο
παρελθόν με τον πατέρα του είχαν σκεφτεί
να
σκοτώσουν τον Αλέξανδρο. Δεν προχώρησαν όμως, σκεπτόμενοι τις συνέπειες που θα
προκαλούσε στην έκβαση της εκστρατείας. Αυτή η παραδοχή, μαζί με την δεδομένη απιστία
του τον καθιστούσαν συνεργό στα μάτια του Αλέξανδρου.
Ετσι μετά από βασανιστήρια ομολόγησε, αλλά πως αυτή την φορά δρούσε εν αγνοία
του ΠΑΡΜΕΝΙΩΝΑ.
 Η ομολογία του Φιλώτα ανάγκασε τον Αλέξανδρο
να πάρει την σκληρή απόφαση. Έδωσε εντολή να δικαστούν απ' την Εκκλησία των
Μακεδόνων ο Φιλώτας και οι άλλοι συνωμότες. Πέρασαν από ΔΙΚΗ, κρίθηκαν ΕΝΟΧΟΙ
και καταδικάστηκαν σε θάνατο. Η εκτέλεση έγινε με ακοντισμό,
όπως προέβλεπε η Μακεδονική Νομοθεσία και τα ισχύοντα Μακεδονικά ΕΘΙΜΑ.
 Για τον Αλέξανδρο όμως γεννήθηκε θέμα ηθικό, σκεφτόμενος την αντίδραση
του Παρμενίωνα, όταν θα μάθαινε τον θάνατο και του τρίτου γιου του. Ο πόνος του
ίσως του προκαλούσε μεγάλη οργή με απρόσμενες συνέπειες για την Στρατιά. Επρεπε
λοιπόν να το αποφύγει αυτό κι ο μόνος τρόπος δυστυχώς ήταν η δολοφονία του.
Κάνοντας πέτρα την καρδιά του έστειλε με κρυφό σύνθημα τον
εταίρο Πολυδάμαντα στα ΕΚΒΑΤΑΝΑ.    
 Ο Πολυδάμας
ντυμένος Άραβας έφτασε με βασιλική εντολή προς τους στρατηγούς Κλέανδρο, Σιτάλκη και Μενίδα, να τον οδηγήσουν
ενώπιόν του Σατράπη. Μόλις έγινε δεκτός απ' τον ανύποπτο Παρμενίωνα, τον
εκτέλεσε εν ψυχρώ με το ξίφος του. Ετσι άδοξα χάθηκε ο Παρμενίωνας, που με τους
τρεις γιους του είχαν οδηγήσει τους Μακεδόνες σε νικηφόρες ΜΑΧΕΣ.
  Αυτή την
εξέλιξη μπορούσε να αποφύγει ο Αλέξανδρος, αφού κανείς δεν κατονόμασε ως
συνεργό τον Φιλώτα. Αν τον εξαιρούσε απ' την Δίκη και τον αποδυνάμωνε στέλνοντάς
τον στα μετόπισθεν, θα απέφευγε την δολοφονία του Παρμενίωνα.  Είχε προσφέρει τα πάντα στους Βασιλείς και
δεν του δόθηκε η ευκαιρία να υπερασπίσει τον εαυτό του. Ο θάνατός του θεωρήθηκε
άδικος απ' τους Μακεδονες ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥΣ.
 Μα ο Αλέξανδρος δεν θα μπορούσε να ονομαστεί ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ, αν παρέμενε ανεκτικός. Δεν έπρεπε να επιτρέπει
προκλήσεις προς το πρόσωπό του, αφού φανερά επεδίωκε να αναγνωρισθεί ως ΘΕΟΣ. Είχε αποφασίσει αμετάκλητα να γίνει
ένας Ελληνόφωνος Ασιάτης και ένας ΜΕΓΑΣ
ΒΑΣΙΛΕΥΣ.
 




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου